18/05 Eyüp 15-17
[tr] Eyüp 15-17
15:1 Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:
2 ‹‹Bilge kişi boş sözlerle yanıtlar mı,
Karnını doğu rüzgarıyla doldurur mu?
3 Boş sözlerle tartışır,
Yararsız söylevler verir mi?
4 Tanrı korkusunu bile ortadan kaldırıyor,
Tanrının huzurunda düşünmeyi engelliyorsun.
5 Çünkü suçun ağzını kışkırtıyor,
Hilekârların diliyle konuşuyorsun.
6 Kendi ağzın seni suçluyor, ben değil,
Dudakların sana karşı tanıklık ediyor.
7 ‹‹İlk doğan insan sen misin?
Yoksa dağlardan önce mi var oldun?
8 Tanrının sırrını mı dinledin de,
Yalnız kendini bilge görüyorsun?
9 Senin bildiğin ne ki, biz bilmeyelim?
Senin anladığın ne ki, bizde olmasın?
10 Bizde ak saçlı da yaşlı da var,
Babandan bile yaşlı.
11 Az mı geliyor Tanrının avutması sana,
Söylediği yumuşak sözler?
12 Niçin yüreğin seni sürüklüyor,
Gözlerin parıldıyor,
13 Tanrıya öfkeni gösteriyorsun,
Ağzından böyle sözler dökülüyor?
14 ‹‹İnsan gerçekten temiz olabilir mi?
Kadından doğan biri doğru olabilir mi?
15 Tanrı meleklerine güvenmiyorsa,
Gökler bile Onun gözünde temiz değilse,
16 Haksızlığı su gibi içen
İğrenç, bozuk insana mı güvenecek?
17 ‹‹Dinle beni, sana açıklayayım,
Gördüğümü anlatayım,
18 Bilgelerin atalarından öğrenip bildirdiği,
Gizlemediği gerçekleri;
19 O atalar ki, ülke yalnız onlara verilmişti,
Aralarına henüz yabancı girmemişti.
20 Kötü insan yaşamı boyunca kıvranır,
Zorbaya ayrılan yıllar sayılıdır.
21 Dehşet sesleri kulağından eksilmez,
Esenlik içindeyken soyguncunun saldırısına uğrar.
22 Karanlıktan kurtulabileceğine inanmaz,
Kılıç onu gözler.
23 ‹Nerede?› diyerek ekmek ardınca dolaşır,
Karanlık günün yanıbaşında olduğunu bilir.
24 Acı ve sıkıntı onu yıldırır,
Savaşa hazır bir kral gibi onu yener.
25 Çünkü Tanrıya el kaldırmış,
Her Şeye Gücü Yetene meydan okumuş,
26 Kalın, yumrulu kalkanıyla
Ona inatla saldırmıştı.
27 ‹‹Yüzü semirdiği,
Göbeği yağ bağladığı halde,
28 Yıkılmış kentlerde,
Taş yığınına dönmüş oturulmaz evlerde oturacak,
29 Zengin olmayacak, serveti tükenecek,
Malları ülkeye yayılmayacaktır.
30 Karanlıktan kaçamayacak,
Filizlerini alev kurutacak,
Tanrının ağzından çıkan solukla yok olacaktır.
31 Boş şeye güvenerek kendini aldatmasın,
Çünkü ödülü boşluk olacaktır.
32 Gününden önce işi tamamlanacak,
Dalı yeşermeyecektir.
33 Asma gibi koruğunu dökecek,
Zeytin ağacı gibi çiçeğini dağıtacaktır.
34 Çünkü tanrısızlar sürüsü kısır olur,
Rüşvetçilerin çadırlarını ateş yakıp yok eder.
35 Fesada gebe kalıp kötülük doğururlar,
İçleri yalan doludur.››
16:1 Eyüp şöyle yanıtladı:
2 ‹‹Buna benzer çok şey duydum,
Oysa siz avutmuyor, sıkıntı veriyorsunuz.
3 Boş sözleriniz hiç sona ermeyecek mi?
Nedir derdiniz, boyuna karşılık veriyorsunuz?
4 Yerimde siz olsaydınız,
Ben de sizin gibi konuşabilirdim;
Size karşı güzel sözler dizer,
Başımı sallayabilirdim.
5 Ağzımdan çıkan sözlerle yüreklendirir,
Dudaklarımdan dökülen avutucu sözlerle yatıştırırdım sizi.
6 ‹‹Konuşsam bile acım dinmez,
Sussam ne değişir?
7 Ey Tanrı, beni tükettin,
Bütün ev halkımı dağıttın.
8 Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu;
Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.
9 Tanrı öfkeyle saldırıp parçalıyor beni,
Dişlerini gıcırdatıyor bana,
Düşmanım gözlerini üzerime dikiyor.
10 İnsanlar bana dudak büküyor,
Aşağılayarak tokat atıyor,
Birleşiyorlar bana karşı.
11 Tanrı haksızlara teslim ediyor beni,
Kötülerin kucağına atıyor.
12 Ben rahat yaşıyordum, ama Tanrı paraladı beni,
Boynumdan tutup yere çaldı.
Beni hedef yaptı kendine.
13 Okçuları beni kuşatıyor,
Acımadan böbreklerimi deşiyor,
Ödümü yerlere döküyor.
14 Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor,
Dev gibi üzerime saldırıyor.
15 ‹‹Giymek için çul diktim,
Gururumu ayak altına aldım.
16 Ağlamaktan yüzüm kızardı,
Gözlerimin altı morardı.
17 Yine de ellerim şiddetten uzak,
Duam içtendir.
18 ‹‹Ey toprak, kanımı örtme,
Feryadım asla dinmesin.
19 Daha şimdiden tanığım göklerde,
Beni savunan yücelerdedir.
20 Dostlarım benimle eğleniyor,
Gözlerim Tanrıya yaş döküyor;
21 Tanrı kendisiyle insan arasında
İnsanoğluyla komşusu arasında hak arasın diye.
22 ‹‹Çünkü birkaç yıl sonra,
Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.
17:1 ‹‹Yaşama gücüm tükendi, günlerim kısaldı,
Mezar gözlüyor beni.
2 Çevremi alaycılar kuşatmış,
Gözümü onların aşağılamasıyla açıp kapıyorum.
3 ‹‹Ey Tanrı, kefilim ol kendine karşı,
Başka kim var bana güvence verecek?
4 Çünkü onların aklını anlayışa kapadın,
Bu yüzden onları zafere kavuşturmayacaksın.
5 Para için dostlarını satan adamın
Çocuklarının gözünün feri söner.
6 ‹‹Tanrı beni insanların diline düşürdü,
Yüzüme tükürmekteler.
7 Kederden gözümün feri söndü,
Kollarım bacaklarım çırpı gibi.
8 Dürüst insanlar buna şaşıyor,
Suçsuzlar tanrısızlara saldırıyor.
9 Doğrular kendi yolunu tutuyor,
Elleri temiz olanlar gittikçe güçleniyor.
10 ‹‹Ama siz, hepiniz gelin yine deneyin!
Aranızda bir bilge bulamayacağım.
11 Günlerim geçti, tasarılarım,
Dileklerim suya düştü.
12 Bu insanlar geceyi gündüze çeviriyorlar,
Karanlığa ‹Işık yakındır› diyorlar.
13 Ölüler diyarını evim diye gözlüyorsam,
Yatağımı karanlığa seriyorsam,
14 Çukura ‹Babam›,
Kurda ‹Annem, kızkardeşim› diyorsam,
15 Umudum nerede?
Kim benim için umut görebilir?
16 Umut benimle ölüler diyarına mı inecek?
Toprağa birlikte mi gireceğiz?››
